Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Για σενα, ξερεις εσυ


Πέρασε πάνω από χρόνο, χωρίσαμε στις 22 Μαΐου, δεν ξέρω αν το θυμάσαι, εγώ όμως ποτέ δεν σε ξέχασα και πάντα είσαι μέσα στην καρδία μου και στο μυαλό μου.

Ο κεφάλας σου


Άναψα όλα τα φώτα
κι έδωσα παράσταση
Σαν πεθάνει η αγάπη
δεν γνωρίζει ανάσταση
Τα βεγγαλικά σου μάτια
φέγγουν σαν το φώσφορο
Σαν νυχτερινά καράβια
που περνούν το Βόσπορο

Έκλεισες το φως
και πήγες έγινες αόρατη
Νέφος που το πήρε ο αέρα
σε μια πόλη αυτόματη
Τα βεγγαλικά σου μάτια
ένα ολοκαύτωμα
Και η μοναξιά να πέφτει
σαν βροχή στο πάτωμα

Είμαι πια εγκλωβισμένος
στ άρωμα σου στ όνομα σου
Και στα μάτια ναι στα μάτια
τα ψυχρά βεγγαλικά σου
Τα βεγγαλικά σου μάτια
φέγγουν σαν το φώσφορο
Σαν νυχτερινά καράβια
που περνούν το Βόσπορο

3 σχόλια:

*gis είπε...

Ax...Agaph... :)

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα φίλε μου!!!!!
Χάθηκες από το μπλόγκι!!! Ελπίζω να επανέρθεις!!! :)
Πάμε για άλλα Μπιλάκο μου! Για άλλα!!!

karkinos7 είπε...

Να κρατήσεις τα καλά και να προχωρήσεις παρακάτω στην επομένη γωνία δε ξέρεις τι σε περιμένει...ίσως ακόμα καλύτερα!